Wie mij goed kent weet;

– dat ik al vanaf kinds-zijn allergisch ben en dat ik vaak benauwd ben geweest.

– dat ik vorig jaar met een spoedambulance ben afgevoerd (vlak na het starten van de marathon) en dat ik dacht dat ik dood ging.

-dat ik 2x eerder in mijn leven dacht dood te gaan door verstikking.

-dat ik niet bang ben om dood te gaan, maar wel bang ben om te stikken.

-dat ik iedere dag dankbaar ben dat ik nog op deze aarde rond mag lopen.

-dat ik 13 jaar geleden voorgoed ben gestopt met roken na een anafylactische shock te hebben doorgemaakt en dat ik dit gebeuren als een zegen zie. (ik moet een keer het licht zien :-))

-dat ik sindsdien minimaal 3x per week hardloop om mijn conditie goed te houden.

-dat ik al jaren lang dagelijks Wim Hof ademhalingtechnieken en yoga doe om mijn immuunsysteem goed te houden.

-dat ik van mening ben dat mijn allergisch astma de oorzaak is van onverwerkte hartzeer.

-dat ik van mening ben dat ik van mijn astma af ga komen door hard aan mezelf te werken.

-dat ik door alles wat ik heb meegemaakt het afgelopen jaar nog dichterbij mezelf sta en dat ik alleen nog maar mijn hart wil volgen in alles wat ik doe.

-dat ik meer dan ooit verbonden ben met alles om me heen.

dat ik een veer zie als een groet van de engelen, hoe zweverig het ook klinkt.

-dat ik leven accepteer zoals het komt en dat ik er met volle teugen van geniet.

Ik ben net wakker geworden uit de nachtdienst, vervolgens een meditatie gedaan om mijn longen te helen. Op de weg naar beneden zie ik een oud tasje liggen op een stapel wat ik nog weg wil gooien. Ik haal het tasje leeg en vind dit (zie foto)

Hoe bijzonder; een veer in een voorzetkamer (wat gebruikt wordt om longmedicatie te inhaleren)

Ik heb het er niet ingestopt..wie wel?