Loslaten
Mijn thema van de week; Loslaten!!
Afgelopen week gaf onze dochter Floor te kennen (1 dag voor haar laatste examentoets) niet vanaf de mavo naar de mbo te willen. Ze gaf aan er niet aan toe te zijn. Leek al een tijd niet gemotiveerd te zijn (door te laat te komen voor haar examen, mail van school niet lezen, snel klaar te zijn met leren en andere dingen belangrijker te vinden dan school) wat bij ons ouders toch wel vraagtekens gaf. Waarom niet nog heel even de schouders eronder te zetten en de laatste week vol te maken om vervolgens blij te zijn met een diploma? Ik wist uit voorgaande ervaringen dat als ze wilt, Floor bergen kan verzetten en wist dat ze dit diploma makkelijk kon halen met alle voordelen van de corona-tijd inbegrepen.Toen ik vroeg waarom ze niet naar het mbo wilde, antwoordde ze dat ze bang was en angst had voor al het nieuwe wat ging komen. Een onderwerp wat het afgelopen jaar al vaker voorbij was gekomen en waar al de nodige aandacht aan was besteed, maar waarbij de onderliggende oorzaak van de angst niet duidelijk is geworden. Ze gaf aan op haar tenen te lopen en dat ze eerlijk wilde zijn en dat ze heel bewust zelf een keuze had gemaakt om te zakken.
Tja… en daar zit je dan als moeder te luisteren naar je dochter.
Enerzijds met ongeloof dat ze haar diploma niet wil halen en zich laat leiden door haar angst,
anderzijds met het besef dat ze de moed/lef heeft om het met haar moeder te delen, eerlijk te willen zijn en er zelf bewust voor kiest er niet aan toe te zijn en niet te willen voldoen aan de verwachtingen van haar ouders. Dit zegt iets over haar sterke persoonlijkheid en dat ze haar eigen koers wil varen en dat maakt me als moeder zooo trots. Ze had immers ook haar mond kunnen houden om vervolgens te zakken…
Er zijn gesprekken geweest, met haar vader, mentor en psycholoog… zoekend naar een oplossing /een mogelijkheid om toch Floor op een andere manier te helpen, haar begeleiding te geven naar de nieuwe fase in haar leven..
Echter voelde ik dat ze vast stond in haar besluit en daar niet vanaf te brengen was. Als moeder besefte ik dat ik moest loslaten, accepteren van wat is en dat pushen totaal geen effect zou hebben.
Ondertussen is ook haar vader (na een gesprek met school) in een loslaat-proces beland en geeft zich over aan wat is. Gisteravond zaten Dries en Floor samen gearmd op de bank en vertelde hij dat hij vroeger expres bijna bleef zitten op de havo, zijn ouders heeft gesmeekt van de havo naar de mavo te mogen omdat daar al zijn vrienden zaten. Hij biechtte op dat hij de grote school vooral erg spannend vond en ervoer minder aansluiting met anderen. Het patroon is dus niet doorbroken. Vader en dochter lijken dus meer op elkaar dan ze dachten… 🙂
Met toestemming van Floor bovenstaand bericht geschreven.
Loslaten betekent niet, je niet meer betrokken voelen
maar ik kan het niet voor een ander doen.
—————————
Loslaten is niet mijzelf losmaken
maar het besef dat ik een ander niet kan besturen.
————————–
Loslaten is niet een ander wat toestaan
maar hem/haar leren door ervaren.
—————-
Loslaten is machteloos toegeven
want het resultaat is niet van mij afhankelijk.
————————
Loslaten is: niet meer zorgen voor
maar zorg hebben om.
————————-
Loslaten betekent; niet meer vasthouden
maar steunen.
