Mijn leven lang voel ik al de behoefte anderen te helpen. Ik ben om deze reden ook de verpleging in gegaan. Ik ben altijd al een gevoelsmens geweest en ging vaak al bewust af op mijn intuïtie. Door in de zorg te werken zag ik vaak dat het niet vanzelfsprekend is dichtbij jezelf te staan. Ik zag in mijn omgeving dat veel mensen handelen vanuit de automatische piloot, een gejaagd bestaan leiden met veel dingen die moeten.

In 2000 besloot ik ontslag te nemen en samen met mijn echgenoot Dries (die net klaar was met zijn studie) een jaar op reis te gaan. Het werd een sabbatical die behoorlijk life-changing is geweest.

We kwamen in aanraking met yoga en meditatie, kwamen ‘thuis’ en konden ons oude leven even helemaal loslaten. Weer terug in Nederland besloten we nooit meer fulltime te gaan werken. We namen een hond om te voorkomen dat we terug vielen in het oude patroon en ik ging als parttime verpleegkundige in het ziekenhuis werken.  Een jaar later ben ik ook mijn eigen bedrijf in de fotografie Daan’s Foto’s gestart (een uit de hand gelopen hobby) met Dries als 2e man die de technische en boekhoudkundige stukken voor zijn rekening nam.

Terugkijkend hebben we heel veel mooie jaren achter de rug waar ik zo vreselijk dankbaar voor ben. We kregen twee prachtige  kinderen en hebben veel mooie reizen gemaakt samen.